Historia wspinaczki górskiej jest bardzo długa. O sprzęcie, który jest dostępny w chwili obecnej, osoby zajmujące się wspinaniem w przeszłości mogły tylko pomarzyć. Przed wymyśleniem uprzęży do wspinaczki, posługiwano się, zatem innymi rozwiązaniami. Najprostszym z możliwych było przewiązanie się wokół pasa liną. Oczywiście nie trzeba chyba wspominać, że nie była to zbyt bezpieczna metoda asekuracji. Jeżeli wspinacz odpadał od skały na dłuższy czas, kończyło się to po prostu bardzo poważnymi obrażeniami kręgosłupa oraz żeber. Jeszcze gorsza była sytuacja, w której zawisnął on w powietrzu. Lina powodowała wówczas ucisk przepony, co w krótkim czasie mogło grozić uduszeniem.

Obecnie wspinacze korzystają z uprzęży, do których przy pomocy ósemki lub specjalnego węzła ratowniczego przymocowują linę. Dzięki dobrze przemyślanej konstrukcji uprzęży, w momencie wyhamowania lotu siła działająca na wspinacza odpadającego od skały może rozłożyć się na większą powierzchnię ciała, co oczywiście jest dla niego bezpieczniejsze. Zanim uprzęże przyjęły obecny kształt przeszły ewolucję konstrukcji. Nowe pokolenia wspinaczy, zbierając doświadczenia, starały się coraz bardziej udoskonalać ten niezwykle przydatny sprzęt wspinaczkowy. Współcześnie dostępne są trzy podstawowe rodzaje uprzęży: uprząż biodrowa, uprząż piersiowa oraz uprząż kompletna.

Uprząż biodrowa

Jest najpowszechniej stosowanym typem uprzęży wspinaczkowej. Znajduje zastosowanie głownie we wspinaczce na sztucznych ścianach lub skałkach. Powinna być ona doskonale dopasowana do ciała wspinacza i ściśle do niego przylegać. W jaki sposób sprawdzić dopasowanie uprzęży? Jeżeli mamy problem z wsunięciem dłoni pod poprawnie zapięty pas biodrowy, jak również pasy udowe, to znaczy, że wszystko jest w porządku. Pas biodrowy musi być umieszczony nad kościami miednicy. Pasów nie należy zapinać zbyt ciasno, gdyż narażamy się wówczas na problemy z oddychaniem oraz pracą mięśni. Z kolei zbyt luźne pasy mogą w razie upadku w nieodpowiedni sposób przenosić energię upadku. Nie rozkłada się ona wówczas na całą miednicę.

Uprząż piersiowa

Wspinacze korzystają z niej prawie wyłącznie w połączeniu z uprzężą biodrową. Taki duet zapewnia większe bezpieczeństwo w sytuacji odpadnięcia. Wynika to z faktu, że punkt zaczepienia liny, znajduje się powyżej punktu ciężkości ciała. Gdy wspinacz odpada od skały, jego ciało przyjmuje pionową pozycję. Nie wykonuje odchylenia do tyłu, jak to się dzieje w przypadku uprzęży biodrowej. Zdecydowanie zmniejsza się, więc ryzyko uszkodzenia kręgosłupa.

Uprząż kompletna

Uprząż tego rodzaju składa się zarówno z części biodrowej, jak i piersiowej. Dzięki takiej konstrukcji niebezpieczeństwo odwrócenie się osoby odpadającej od skały głową w dół zostaje zminimalizowane. Niemożliwe jest także wspomniane odchylenie do tyłu. Takie sytuacje mogą mięć miejsce szczególnie, gdy wspinacz ma na plecach ciężki plecak. Uprzęże kompletne nie cieszą się zbyt dużą popularnością, ponieważ znacznie ograniczają ruchy oraz są mniej komfortowe podczas zakładania.